Adını söylesem hatırlamazsınız bir sene önce belki duydunuz belki halini gördünüz de gözlerinizi yumdunuz.Gencecikti henüz, hayalleri vardı kimseciklere anlatamadığı, kahpece bir saldırıda hayatı elinden alındığında dershanesinden evine dönüyordu, kapkaranlık bir akşam vakti.Belediye otobüsünde yaktılar Serap'ı.Ancak 28 gün direnebildi acılarına, hastanede 28 gün daha yandı serap,yaşamayı ümid ediyordu sonunda ruhunu teslim ettiğinde bilmiyordu unutulacağını.Devlet 20.000 lira tazminat vermeye karar verdi ailesine hayatının bedeli buydu, bir can 20.000 lira ediyordu sadece, devletin nazarında ömrünün baharında bir gonca.Tek teselli vardı ardından onu yakanlar yakalanmış hapse atılmışlardı.Ağırlaştırılmış müebbet hapisle yargılanmaktaydılar.Hukuğu tarumar edenler yine sahnede şimdi.Taş atan "masum,kandırılmış" çocukları içerden mağdur olmasın diye yasa çıkarmışlardı.Serabın katilleride bu yasadan faydalanacaklar, eli oyuncak tutması gereken yaşta molotof tutan cani "çocuklar"alacakları cezanın büyük kısmından kurtulacaklar.Hatta 3 vakte kalmaz dışarı çıkacaklar.
Serap Eser'i hiç tanımadığım halde ailesinin acısını ta yüreğimde hissediyorum.Adalet duygum zedelendi,inanmıyorum artık mahkemelerin gerçekten adalet dağıttığına.Yasalar mağdurdan değil suçludan yana değiştiğinden bu yana.
Nasıl olsa örtülü aflarla çıkmıyorlar mı? Ne gerek var mahkemelere.Bırakınız yapsınlar,bırakınız geçsinler.Yansın masum çocuklar ve çocuk katili çocuklar aramızda dolansınlar.Masallarda kalsın layığını bulan suçlular...











































