Yine eksik iş güvenliği, yine tedbirsizlik ve yine taşeron firmalar.Zonguldak'ta kömür madeninde yitip giden canların ardından göz yaşı döken insanlar,dul kalan eşler,yetim kalan çocuklar,Evladını yitiren analar babalar.Yıllar geçti aradan hala aynı değişen hiçbirşey yok maden cephesinde.Kazalarda ölmek neden bu kadar kolay ve ardından atıp tutmak kazaların.Utanıyorum insanlığımdan isyan ediyorum ama değişmiyor.Birileri çıkıp geveliyor üç beş cafcaflı sözü aradan üç gün geçiyor cenazeler kalkıyor ve unutuluyor.
Unutanların ülkesiyiz maalesef.
Unutmasak, unutulmasa,ders alsak biraz, değişeceğiz...
Sahi değişecekmiyiz bir gün? Yoksa nafile bir ümit mi benimkisi?
Daha geçen yaşanmadı mı ihmalkarlıktan grizu patlaması balıkesirde daha öncede bursada yaşanmamış mıydı aynı facia?
Ne çabuk unuttuk gitti...
Neden bu kadar kaderciyiz ve teslim olmuşuz başımıza gelenlere peşinen hesap sormaksızın?
Kadere prim vermesek bu kadar, isyan etseydik hesabını sorsaydık son damlasına kadar kaybettiğimiz canların.Bu gün yaşanır mıydı aynı patlama yoksa en ufak ters bir sinyalde boşaltılır mıydı maden kurtulurmuydu insanlar?
Ardından üstüne tuz biber eken sözler geliyor yurdumun başbakanından "madencinin kaderi ölmek" diyor...Sözün bittiği nokta bu anlayışsızlığın, aymazlığın zirvesi.Hani nerede emeğe saygı,nerede vicdan,neresinde bu sözlerin insanlık.Kendi evladını yitirse o madense ağzından böylesi sözler çıkarmıydı?
Sahi madencinin kaderi mi ölmek ?
0 Yorumgaçlı Okurcan:
Yorum Gönder
Dök içinden geçeni