Eski bir Ahbap

Dün çok sevdiğim eski bir ahbabımla karşılaştım
Hiç değişmemiş
Sanki hiç ayrılmamışız bıraktığım gün gibi
Kalender çocuktu
Bu yüzden çok severdim.
Naif,efendi,pekte eli açıktı
Birazda sinirli çabuk parlardı
Saman alevi gibide sönerdi kızgınlığı
Küs kalamazdı kimseye
Çabuk aşık olurdu platoniğinden
En duygusal şiirleri yazardı sevdalarına
Biraz mahzun görürdünüz ne zaman karşılaşsanız
İşte aşk acısıydı sebebi
Çok severdi sevdiğinde
Akşamları başbaşa içmişliğimizde vardır
Sevdalandığında çabuk bulurdu kafayı
İki kadeh yuvarlasa dili dolanır
Ne varsa içinde anlatırdı kerata
Alırdı eline gitarını
Hüzünlü şarkılar söylerdi kendince
Seside fena değildi hani
Söylediğinde hissederdiniz acısını
Yüreğinizi delen hançer gibi
Kazıkta yerdi arkadaşlarından
Sineye çeker pek ses etmezdi
Kendinden başka kimse kırılsın istemezdi
Neyse sarıldık birbirimize özlemle
Eski günleri yadettik
Veda vakti geldi çattı
Yeniden ayrılmak istemedik birbirimizden
Kolay değil yıllarımız geçmiş birlikte
Acılarıda sevinçleride paylaşmışız
Ekmeği bölmüş yemişiz.
Çokça lafladık,güldük
Yad ettik eski günleri
Sonunda
Zorda gelse ayrıldık
Yine görüşmek için sözleştik
Bakakaldım
Yüzümde acı bir tebessüm
Mutlulukla karışık hasret acısı
Akşam üstü karanlığıyla solan sokaktan sola döndü kayboldu
Banada el sallamak kaldı giden gençliğimin ardından

Cemo
12.07.2010