Kavuşmak ne güzel

Beni yakından tanıyanlar bilir kardeşim üniversitenin kazılarına katıldığından 2.5 aydır evde yoktu.Dün kendisiyle kavuştuk sonunda, kazıdan döndüğünde resmen perişan olmuştu kızcağız tabi evdeki konforu kazı alanında bulması imkansızdı da bu kadarda değılacaklarını ummuyordum.Onun için askerlik gibi oldu.Gelir gelmez anılarını anlatmaya başladı bile.Ben askerdeyken evdekilerin ne kadar özlemle dolduğunu anlayamamıştım da geride bekleyen insanlar için gerçekten zormuş.Her gün sanki o akşam dönecekmiş gibi beklemek,her telefon çaldığında sanki başına bir iş gelmiş gibi düşünmek ve sürekli endişe hali insanı yiyip bitiriyor.

Allah kimseleri ayırmasın.Ayrılanları da tez kavuştursun...