Yalnızlık güzeldir

Biliyorum peşinen pekçoğunuz itiraz edeceksiniz neresi güzel diye ama bu benim görüşüm belkide uzun zamandır alıştığım ortam bu olduğundan dolayı bana güzel geliyor. 

İlk olarak yalnızken hayalgücünüz inanılmaz derecede çalışacaktır tabi içinizde küçüklüğünüzden geriye bir çocuk kaldıysa bir nebze eğer.Kendi kendinize mini hikayeler uyduracaksınız kahraman siz olmalısınız ama yok öyle üçüncü kişi bakış açısından mini hikayelere konuk olmak. 

Kendinizi duvardaki çatlakları sayarken bulursanız şaşırmayın normaldir zamanla o çatlaklar gözünüze daha hoş gelecektir anlamlar yüklersiniz belki hiç olmadı birşeylere benzetirsiniz eğlence çıkar. 

Hayali arkadaşlarınız olacaktır muhtemelen (benim yok ama olanıda kınamam) olric misali çok sıkıldığınızda momologlardan diyaloglara girersiniz onunla belki maceradan maceraya atılırsınız hikayelerinizde oğuz atay'dan neyiniz eksik canım :)Hem arkadaşınızın şekli şemali de dünyaya uyumlu olmak zorunda değildir 3 gözü kuyruğu veya kanatları olabilir tek sınır hayal gücünüzdür nasıl olsa.

Akşamları pencerenizi açıp gökyüzüne bakabilirsiniz, özgürce ve içinizde birikmiş ne kadar kininiz varsa sayıp dökebilirsiniz nasıl olsa yanınızda kimsecikler yok. 

Naz, poz, trip yapacak kimse olmadığından rahat olursunuz genelde, birileriyle buluşmaya gitmek zorunda kalmazsınız o yüzden geç kalsanız da erken giseniz de farketmeyecektir.Giderken yanınıza hayali arkadaşınızı almayı da unutmayın fakat aman diyeyim toplum içinde onunla konuşmaya kalkmayın deli diye içeri alırlar sizi muhtemelen (içlerindeki çocuk öldüyse anlayamaz kimse sizi) 

Kafanıza estiğinde açarsınız rakınızı bi duble yuvarlarsınız işte o zaman sizi zorlar yalnızlık zira meret girmez boğazdan aşşağıya muhabbet edecek birileri olmadığında.