Gülücük

Oldum olası çevremdekileri gülümsetmeyi denedim çoğu zaman başardım mutlu oldular ve birgün mutluluklarını da yanlarına alıp gittiler.

Arkalarından baktım sevindim ama hiç gocunmadım yalnız bıraktıkları için.Varsın benden uzak ama mutlu olsunlar.Beddua etmedim arkalarından iş çevirmedim.

Kimseyi bile isteye kırmamaya ve üzmemeye çalıştım aksi durumda ilk özür dileyende ben olmaya gayret ettim.

Ne mi oldu her zamanki gibi hep ben yalnız kaldım.

İçime attım ve yaşamaya devam ettim.

Biliyorum elbet birileri mutluluğa ihtiyacı olduğunda geri dönecek yanımda yine yüzlerinden gülücükler eksik olmayacak ardından mutluluk gelecek ve onlar yeniden gidecek.

Lakin sebebini buldum sürekli mutlu etmeye çalıştığım için oluyor insanlar birazda mutsuzluk istiyorlar kavga olsun, çekişme olsun, entrika olsun e tabi benim gibi alttan alan, her halta okey diyen,arayıp noldu merak ettim diyen,hal hatır soran insan uzun vadede sıkıyor sanırım.

Napalım bu satten sonra değişemem ya :)