Yine ziyarete geldi gece bizi, elimde bir bardak çay ve her zamanki gibi sigara. Ekrana boş boş bakarken yakaladım kendimi. Uzun zamandır bloğa da uğramıyorum hani üç beş satır bişeyler yazayım dedim takriben bir saattir yazdığım her saçmalığı tekrar tekrar silmekle meşguldüm.
Neyse artık bişeyler karalamanın vakti geldi galiba.
Kocamannn bir boşluğun içinde gibi hissediyorum, bir süredir dost dediklerim de ses soluğunu kesti, gerçi onlar da haklı bir yerde hepsi kendi dalgalarına hayatlarına bakıyorlar kim taksın bencileyin yalova kaymakamını, iyiden iyiye alıştım yalnızlığa, tek derdim özlem işte o da fena yakıyor insanın canını
Olsun varsın arayanım soranım olmasın, herkes kendi dünyasında mutlu kalsın
Benim canım yansın dert değil...
Ne demiş orhan veli;
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
4 Eylül 2015 Cuma
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)